-
1 buntować się
vrbuntować się przeciw (+dat) — to rebel lub revolt against
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > buntować się
-
2 buntować się
несов.бунтова́ть, возмуща́ться -
3 buntować\ się
несов. бунтовать, возмущаться -
4 buntować się
[бунтовачь шіĕ]v.ndk -
5 buntować się
бунтуватися -
6 buntować
(-uję, -ujesz); perf; z-; vt* * *ipf.incite to rebel, stir up (przeciw komuś, czemuś against sb, sth).ipf.(= wzniecać bunt) rebel, revolt (przeciw komuś/czemuś against sb/sth); (= działać na przekór nakazom) defy; buntować się przeciw nakazom ojca defy one's father's orders; buntować się przeciw monotonii życia rebel against the monotony of life.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > buntować
-
7 buntować
-
8 buntować
buntować się sich auflehnen, rebellieren, aufbegehren; na statku meutern -
9 buntować
1. vtaufwiegeln, aufhetzen2. vr: buntować sięsich empören, sich auflehnen -
10 byrkać sie
buntować się -
11 burzyć\ się
burz|yć sięнесов. 1. бурлить, бушевать, волноваться;morze się \burzyć\ sięy море бушует;
2. бродить (о вине etc.);3. перен. бунтовать; возмущаться+1. kotłować się, kłębić się 2. musować, fermentować 3. buntować się, oburzać się
-
12 burzyć się
несов.1) бурли́ть, бушева́ть, волнова́тьсяmorze się burzy — мо́ре бушу́ет
2) броди́ть (о вине и т. п.)3) перен. бунтова́ть; возмуща́тьсяSyn: -
13 zbuntować (się)
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zbuntować (się)
-
14 burzyć się
vr; perf wz-to surge; ( denerwować się) perf; wz- to seethe with anger; ( buntować się) to riotThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > burzyć się
-
15 ciepać sie
1) buntować się2) nie zgadzać się3) podskakiwać -
16 возмущаться
buntować się, burzyć się, (чьим-л. поведением и т. п.) gorszyć się, oburzać się, zżymać się, żachać się -
17 бунтовать
buntować się, burzyć się перен., wichrzyć -
18 zbuntować
buntować się sich auflehnen, rebellieren, aufbegehren; na statku meutern -
19 revolt
[rɪ'vəult] 1. nbunt m, rewolta f2. vi 3. vtbudzić (wzbudzić perf) odrazę w +locto revolt against sb/sth — buntować się przeciwko komuś/czemuś
* * *[rə'vəult] 1. verb1) (to rebel (against a government etc): The army revolted against the dictator.) zbuntować się2) (to disgust: His habits revolt me.) budzić odrazę2. noun1) (the act of rebelling: The peasants rose in revolt.) bunt2) (a rebellion.) bunt•- revolted- revolting -
20 rebel
1. ['rɛbl] n ( POL) 2. [rɪ'bɛl] vi* * *1. ['rebl] noun1) (a person who opposes or fights against people in authority, eg a government: The rebels killed many soldiers; ( also adjective) rebel troops.) powstaniec, buntownik2) (a person who does not accept the rules of normal behaviour etc: My son is a bit of a rebel.) buntownik2. [rə'bel] verb(to fight (against people in authority): The people rebelled against the dictator; Teenagers often rebel against their parents' way of life.) buntować się- rebellious
- rebelliously
- rebelliousness
См. также в других словарях:
buntować się – zbuntować się — {{/stl 13}}{{stl 33}} w sytuacji gdy ktoś jest podporządkowany, uzależniony od kogoś, czegoś: swoim zachowaniem, słowami wyrażać sprzeciw, niezadowolenie, nie zgadzać się z kimś, z czymś, nie godzić się na coś; wszczynać bunt :{{/stl 33}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
buntować — ndk IV, buntowaćtuję, buntowaćtujesz, buntowaćtuj, buntowaćował, buntowaćowany «namawiać do buntu; podburzać» Buntował załogę statku przeciwko kapitanowi. Buntował kolegów, żeby nie chodzili na dodatkowe zajęcia. Buntował matkę na brata. buntować … Słownik języka polskiego
szarpać się – szarpnąć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mocować się z czymś (z kimś) gwałtownie, zwykle w celu wydostania się, wyrwania się skądś; szamotać się, wyrywać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ryby szarpią się w sieci. Szarpnął się w … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sprzeciwiać się — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, sprzeciwiać sięam się, sprzeciwiać sięa się, sprzeciwiać sięają się {{/stl 8}}– sprzeciwić się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, sprzeciwiać sięwię się, sprzeciwiać sięwi się {{/stl 8}}{{stl 7}} przeciwstawić się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
burzyć się — I – zburzyć się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zmieniać stan równowagi, ładu na stan przeciwny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ocean burzył się niebezpiecznie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
godzić się – pogodzić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dochodzić do zgody, porozumienia z kimś; jednać się z kimś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Godzić się z przyjacielem po kłótni. Pogodzili się wreszcie po dziesięciu latach. {{/stl 10}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zbuntować (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}buntować (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stawać — ndk IX, staję, stajesz, stawaćwaj, stawaćwał stanąć dk Vb, stawaćnę, stawaćniesz, stań, stawaćnął, stawaćnęła, stawaćnęli 1. «unosić tułów opierając wyprostowane nogi na ziemi; wstawać, dźwigać się na nogi» Stanąć na baczność. Stawać na palcach.… … Słownik języka polskiego
głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… … Słownik języka polskiego
dupa — 1. wulg. Dać dupy a) «odbyć z kimś stosunek seksualny» b) «poddać się, przegrać»: Życie jest za długie, żeby nie dać w nim dupy i każdy w końcu wpada w jakąś pułapkę. M. Miller, Milion. 2. wulg. Do dupy «do niczego»: (...) zaczął się tłumaczyć,… … Słownik frazeologiczny
szarpać — ndk IX, szarpaćpię, szarpaćpiesz, szarp, szarpaćał, szarpaćany szarpnąć dk Va, szarpaćnę, szarpaćniesz, szarpaćnij, szarpaćnął, szarpaćnęła, szarpaćnęli, szarpaćnięty 1. «pociągać coś (kogoś) gwałtownymi ruchami; targać, tarmosić» Szarpać kogoś… … Słownik języka polskiego